De Stanmen hebben het voltooid, Duchenne Heroes 2016. Deze editie was op meerdere vlakken bijzonder te noemen. We hadden het grootste team (20 bikers) met de meeste ouders van een kind met Duchenne (Masja, Ruben en Robert), de route was volledig nieuw en heel belangrijk een record opbrengst.
Groepsfoto Duchenne Heroes
Vrijdag 16 september werd er door een deel van het team al afgereisd naar Saarburg in Duitsland. Omdat we met een team van 20 fietsers, 8 begeleiders en 1 vrijwilliger kamp moesten maken leek het ons handig om ruimschoots van te voren aanwezig te zijn. Zaterdag was er genoeg tijd om oude bekenden de hand te schudden, het laatste materiaal te controleren en in orde te maken en in alle rust toe te leven naar de kick-off. De kick-off werd ‘s avonds verzorgd in de centrale tent t.o.v. een honderden bikers, begeleiders en vrijwilligers. Duchenne Heroes 2016 kon eindelijk beginnen.
Teamfoto bij de start
Zondag 18 september, alle bikers staan aan de start. De zenuwen nemen de overhand en iedereen staat te popelen om van start te gaan. Elk team wordt gepresenteerd en na 45 minuten mogen wij van start…. eindelijk! De zondag is een dag om even in te komen. Het is dit jaar voor het eerst dat er op dezelfde camping wordt aangekomen als waar we gestart zijn. In Duitsland mogen vrachtwagens niet rijden op zondag. Dus het wordt een rondje rond het dal rondom de camping. De eerste dag is altijd een dag om geleidelijk in te komen 100km 2200hm dat ging redelijk eenvoudig.
Maandags mochten we dan koers zetten richting de volgende camping, dat is mentaal gezien toch prettiger dan aankomen waar je vertrekt. We denderen de wijngaarden door die onder de camping liggen. Prachtige omgevingen en flinke klimmen, we rijden Luxemburg binnen en worden getrakteerd op een enorme klim een wijngaard in. Het staartje had een helling van 25% Het lieflijke wijngaard landschap werd in de laatste 30km ingeruild door een schitterende kloven landschap, doorwadingen door rivieren, klimmen met de fiets op de rug, prachtig! De vermoeidheid is accuut verdwenen en lachend komen we aan op de camping.
Dinsdag…. de koninginnerit, de gezichten staan weer gespannen. Twee dagen al gehad en de zwaarste komt vandaag. De koninginnerit had het zwaarte punt precies in het midden van de dag. Na een prachtige single track langs een meer worden we een berg op gestuurd waar geen einde aan komt, klimmen, klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Met het blik op oneindig komt ook daar een einde aan. Uiteindelijk komt iedereen moe maar voldaan ongeschonden door deze hele zware rit heen.
Masja knalt door een rivier
De woensdag is de mooiste route, op weg naar Malmedy mogen we door de mooiste omgevingen van de Ardennen biken. Wederom rivierdoorwadingen maar ook smalle paadjes langs diepe ravijnen. De dag is een aaneenschakeling van prachtige tracks en dit wordt uiteindelijk afgesloten met een adembenemend spannende afdeling richting Malmedy. Hier en daar zijn er wat valpartijen maar we komen ongeschonden uit de strijd. We zagen ‘s avonds de week doormidden met een heerlijk team diner in het centrum van Malmedy.
De volgende ochtend moeten we in het donker onze spullen zoeken omdat we niet op een camping overnachten maar op een expo terrein zonder stroomvoorziening. Na wat gerommel is iedereen toch weer redelijk bijtijds bij de start. De dag begint helder en koud en we starten dus met arm- en beenstukken aan. Door het heldere weer is het later op de dag heerlijk warm en rijden we door mooie ravijnen en vervolgens door het prachtig glooiende landschap van de Hoge Venen. We eindigen op de mooiste camping van de week. Daar staan de weekend heroes ons op te wachten bij de finish. Het kamp is nu officieel vol met de toevoeging van 89 extra bikers.
Vrijdags is een dag om snel te vergeten, de vermoeidheid zit er flink in en na de spannende tracks van de afgelopen dagen komt deze dag wat saai over. Alle tijd voor reflexie tijdens het fietsen. Hier en daar krijgen mensen een flinke dip voor de kiezen. Gelukkig is het ‘s avonds tijd voor de traditionele feestavond. Alle Stanmen fietsers en begeleiders hebben een gouden pet en strik gekrgen want het thema is de Toppers. Het wordt een memorabel feest, alle vermoeidheid wordt van iedereen afgeschud en we vieren dat we na een prachtige week morgen weer naar huis gaan.
Zaterdag….spannend….finishdag. Er staat ons vandaag een vlakke route door het Brabantse land te wachten. Niets spannends maar wel met tijdsdruk. We moeten voor 15.00 uur op het verzamelpunt zijn vanweer we in 1 groep van 400 bikers naar de finish zullen rijden. Of het nu deze stress was of gewoon de totale vermoeidheid, in de laatste 30 km hebben we helaas toch twee behoorlijke valpatijen moeten verwerken. Radboud vloog in een mul zand klimmetje over de kop en scheurde een pees van de zijn sleutelbeen. Daarna kwam Jeroen hard in aanraking met een overstekend verkeersbord. Waarschijnlijk een gescheurde miniscus. Erg jammer dat dit in het zicht van de haven gebeurde.
Een recordopbrengst!
Het verzamelpunt, het stof wordt uit de gezichten gespoeld en we maken ons op voor de finale: over de finish rijden met beide Stannen. Na een korte rit vanaf het verzamelpunt horen we in de verte harde muziek. We draaien het terrein op en rijden het publiek tegemoet, wat zijn het er veel. We pikken beide Stannen op en we rijden vergezeld van een cameraman van SBS verder naar de finishboog. De emoties komen als vanouds los. Vlak over de finish krijgt Masja een microfoon van Hart van Nederland in haar gezicht geduwd maar veel zinnigs kan ze op dat moment niet uitbrengen. Geeft niks er volgen meerdere pogingen. We klimmen het podium op en vieren uitbundig feest.
Niet zonder reden: we hebben met zijn allen bijna 1.4 Miljoen euro opgehaald, een recordbedrag! De Stanmen hebben daar krap 49.000 euro aan bij mogen dragen.
Het was een prachtig jaar, een uniek team, een nieuwe route en fantastisch weer! Volgend jaar zijn we er zeker weer bij!
